In de Bleekweide heb ik geleerd  ‘anders’ durven kijken naar verlies- rouw en traumasignalen. Zowel als het gaat over  wat vroeger gebeurde, of over wat zich in het hier en nu aanbiedt.

Ik kijk niet enkel naar het zichtbare gedrag of de zichtbare handelingen/reacties of nog de zichtbare lichamelijke klachten. Ik heb geleerd verder te kijken, wat ligt achter het zichtbare? Wat heeft zorg nodig? Welk gebeuren is er nog onverwerkt en dient een eigen taal te krijgen  zodat de zichtbare signalen rust vinden?

Vergeet de ‘vakjes’, ‘stempels’… samen met het kind/de jongere ga ik op zoek naar een individueel en gepaste begeleiding en vooral vanuit hun beleving.

Die dubbele kijk, het zichtbare en het onzichtbare noemen ze in de Bleekweide de eerste en tweede stoel. Die 2 metaforen gebruik ik nu ook om het zichtbare en onzichtbare duidelijk te maken aan de context van het kind/de jongere.

 

De metafoor van de ‘eerste stoel’

Wat je ziet aan signalen, wat aan de buitenwereld getoond wordt dat is de eerste stoel.
Vaak straffen we die eerste stoel af, het wordt vooral gezien als sociaal onwenselijk gedrag en het oordeel van de buitenwereld is vaak hard. Het is wat door velen waarneembaar is, een meestal niet op de meest aangename wijze. Vanuit de visie van de Bleekweide leer je net om die eerste stoel te bekijken, te beluisteren erkenning te geven. Dit gedrag die vaak de stempel krijgt niet ok te zijn is eigenlijk heel normaal voor iemand die zich niet ok voelt, dus ga ik dat gedrag niet afkeuren, maar normaliseren, uitleggen vanwaar het komt maar vooral samen met het kind/de jongere op zoek gaan naar een alternatief om de emoties die verbonden zijn met dat signaalgedrag uiting te geven. Ook de context (ouders/broers/zussen/vrienden/leerkrachten….) kunnen in dit verhaal betrokken worden.

 

De metafoor van de ‘tweede stoel’

Daar waar de eerste stoel hetgeen is wat je toont, is de tweede stoel hetgeen die er achter zit…. Het gevoelig stukje dat je niet zomaar prijsgeeft, want dat houdt in dat je jezelf kwetsbaar moet opstellen. Het is de achterliggende boodschap, het gekwetste deel van jezelf…

Samen gaan we kijken achter die eerste stoel naar de tweede, kunnen we begrijpen waarom bepaald gedrag gesteld wordt? Van waar het komt? Hoe je het op een andere manier kan tonen? Om het achterliggende van het signaalgedrag beter te begrijpen moeten we een brede kijk aannemen, wat is de  levenslijn? Welke verliezen klein of groot zijn er ervaren? Wat is de gezinssituatie en bredere context?

Eens we hier samen beter zicht op hebben kunnen we starten met het eigenlijke verlies-,rouw- of traumatraject.

Ook het draagkrachtiger worden, de krachtontwikkeling, de zoektocht naar identiteit, het zoeken naar een eigen plaats en betekenis in de maatschappij krijgt vorm op de tweede stoel.

 

.

De metafoor van het ‘emotionele vat’

Een heel herkenbare en mooie metafoor van de Bleekweide is het emotioneel vat, zijn we niet te vaak geleerd te zwijgen, te kroppen ne verder te doen?

Taboe/oordeel op gevoel zou echt passé moeten zijn…. . Opgekropte emoties krijgen geen eigen taal, je kan het vergelijken met oma’s snelkoker, die opgekropte emoties komen uiteindelijk onder druk te staan en moeten een uitweg (het fluiten van de snelkoker) vinden of ze ontsporen…. Ze worden moeilijk gedrag, ongewenst gedrag of zelfs extreem gedrag of zelfs hopeloze handelingen….

Bij FreEmotions mag elke gevoel bestaan, gevoeld worden en een eigen taal gegeven worden, gedrag is hier niet negatief op positief maar wel een signaal van hoe het met jou gaat en daarmee gaan we aan de slag…  Elk gevoelen krijgt erkenning, wordt geuit , doorleefd en ervaren.
Samen zoeken we hoe je die gevoelens een taal, een uiting kan geven die ok is voor jezelf en de mensen/wereld rond je.

 

Persoonlijke groei 

 

Iets hoger in deze tekst benoemde ik het reeds de term krachtontwikkeling. Krachtontwikkeling  betekent eigenlijk dat we het gedrag dat je stelt vanuit een gewoonte, vanuit de verwachting van je omgeving en de maatschappij gaan ontwikkeling naar het gedrag dat je wilt stellen vanuit je eigen, authentieke ik, zonder verwachtingen maar vanuit je hart en buikgevoel.

De door ons gekende maatschappij heeft een erg dwingende kern en de verwachtingen van de mensen dichtbij ons kunnen ervoor zorgen dat we weg groeien van onszelf. We verliezen onze energie, wat we naar buiten toe tonen verschilt enorm met hoe we ons ‘echt’ voelen (check facebook/instagram/tiktok)

We doen ons anders voor, want we willen mee, we willen aanvaard worden en vrezen wel een beetje voor het oordeel van de ‘anderen’… byebye authentieke ik… want we zetten systemen in die we aangeleerd zijn vanuit ons basisnest of waarvan we bij andere zien dat ze werken.
Bij FreEmotions gaan we inzetten op het ontwikkelen van kracht, op het inzicht krijgen in de  systemen die we gebruiken, in wat ons raakt in die kwetsbare plekken om te begrijpen wat ons belemmert om onszelf te zijn. De macht van de gewoonte kan heel krachtig zijn. We vormen een brug, van gewoonte naar kracht en op die brug oefenen wat we te leren hebben om weer ons ‘authentieke’ zelf te zijn.